هشتمين شگفتي جهان که تصور مي شد 125 سال پيش در نتيجه يک فوران آتشفشاني در نيوزيلند نابود شده، به صورت تصادفي توسط گروهي از کاوشگران پيدا شد.
به گزارش 3 نسل به نقل از انتخاب؛ روزگاري جهانگردان و قايقرانان، کيلومترها راه آبي را پشت سر مي گذاشتند تا خود را به نيوزيلند برسانند و ضمن ديدار از دو ايوان هشتمين شگفتي دنيا، در چشمه هاي جوشان آب گرم آنها تني تازه کنند.
اين دو که يکي ايوان سپيد و ديگري ايوان صورتي نام داشت، روزگاري همچون کيک تولد از دل درياچه قد برافراشته بودند و در قلب آنها دو چشمه آب گرم حلزوني شکل از زمين مي جوشيد.
اين دو ايوان دل فريب و سحرانگيز که حاصل ويژگي هاي طبيعي و بي همتاي زمين شناختي منطقه بوجود آمده بودند، در سال 1886 ، در نتيجه فوران شديد يک آتش فشان - که شش دهکده را مدفون کرد و بيش از 150 کشته بر جاي گذاشت- از بين رفتند.
اما اين ايوان ها که تصور مي شد به کلي از بين رفته اند، بعد از 125 سال در ميانه کاوشهاي يک گروه تحقيقاتي پيدا شدند. دانشمندان نويد داده اند که هر دو ايوان در عمق 60 متري آب ، تقريباً به صورت دست نخورده و سالم باقي مانده اند.
اين گروه که با مشارکت دانشمندان نيوزيلندي و آمريکايي تشکيل شده، هنگامي که سرگرم بررسي کنش هاي گرمايي زمين در بستر درياچه روتوماهانا بود، به صورت کاملاً اتفاقي به اين دو ايوان برخوردند.
اين گروه که به انگيزه يافتن دليل تغيير اندازه غيرعادي و بيست باره درياچه از 125 سال پيش تاکنون در حال کاوش بود، با استفاده از همان روبات هايي که براي جستجوي کشتي غرق شده مشهور تايتانيک به کار گرفته شده بود، طرحي از نقشه کف درياچه روتوماهانا را تهيه کرد.
کومل دوروند، مجري اين طرح، در اين باره مي گويد: آنچه که ما به کمک ردياب هاي صوتي رصد کرده ايم، دو گستره سخت، ايستاده و هلالي شکل است که در بستر درياچه قرار دارد. اين ويژگي ها با مختصات ايوان هاي سپيد و صورتي مدفون شده در فوران آتشفشان کوه تاراورا همخواني دارد.
وي اين کشف را مهم توصيف کرد؛ به ويژه آنکه بسياري از مردم گمان مي کردند اين ايوان ها به دنبال فوران ويرانگر آتشفشان نابود شده اند.
به نظر مي رسد اين دالان ها نابود نشده اند، بلکه در زير دهها متر گِل و لاي که در آن هنگام از درياچه اصلي روتوماهانا پرتاب شده بود حفظ شده اند. عجيب آنکه تصاوير ردياب هاي صوتي از هر دو دالان بسيار به هم شباهت دارند.
اين پژوهشگر مي افزايد: من از مردم شنيده بودم اين تايتانيک نيوزيلند است و تصور مي کردم ايوان هاي قديمي بسيار بزرگتر از تايتانيک باشند.
يافته هاي اين دانشمندان، وجود بقاياي هر دو ايوان را تأييد مي کند؛ اما هنوز درباره سالم باقي ماندن دو ايوان در اين عمق از آب ترديدهايي وجود دارد.
با وجود اين کشف شگفت انگيز، بعيد به نظر مي رسد که ايوان ها بتوانند به دوران طلايي خود بازگردند و بار ديگر، اعتبار پيشين خود را نزد جهانگردان باز يابند.
اسناد تاريخي نشان مي دهند که در ساليان دور، هر ساله بيش از هزار جهانگرد با تحمل يک سفر دريايي دشوار، خود را از اروپا و آمريکا به اين منطقه مي رساندند و پس از آن، تنها براي ديدن اين دو ايوان 24 ساعت راه را با اسب و درشکه پشت سر مي گذاشتند تا به آوکلند برسند.
استفان وود، يکي از قايق رانان درياچه مي گويد: بدون شک منظره اي باورنکردني بوده؛ منظره اي که افراد بسيار ثروتمند از همه جا به ديدن آن مي آمده اند. ولي تا زماني که زير آب باشند، هرگز آن چيزي نخواهند شد که پيش از اين بودند؛ يعني نمي توانند جايي شگفت انگيز براي تماشا و آبتني باشند. با اين وصف، آن دو ايوان هنوز هم براي هميشه از دست رفته به شمار مي آيند.
تبادل
لینک هوشمند
